się tak, jakby była nieśmiałą, zahukaną siedemnastolatka. Był zaskoczony, gdy wpadł na nią w aptece, gdzie kupował parę opakowań aspiryny i tubkę maści dla matki. Z grzeczności powiedział jej: cześć, a ona podchwyciła rozmowę, a potem patrząc na niego nieruchomo, zaprosiła go oschle i bardzo nieśmiało na przyjęcie do Caldwellów. Zgodził się tylko dlatego, że chciał poznać elitę Prosperity, Portland i Oregonu. Teraz czuł się jak ostatni cham. Zostawił ją już dwa razy. Raz, żeby porozmawiać z Jakiem Berticellim, właścicielem największej kancelarii prawniczej, a drugi raz, żeby zatańczyć z Cassidy. Przypomniał sobie, że najwyższa pora zająć się nią. Uśmiechać się i okazać jej trochę zainteresowania... Choć przez chwilę. Jego wzrok znowu pobiegł w stronę Angie. Boże, jaka ona była piękna... Jak księżniczka. W barze zamówił piwo imbirowe, a dla siebie kolejnego burbona z wodą, starając się nie widzieć, że Cassidy stoi sama. Nie pasowała do tego miejsca, a przecież powinna się wyśmienicie bawić. Była na swój sposób interesująca. Dość ładna, ale w porównaniu z przyrodnią siostrą przeciętna. Sprawiała wrażenie osoby błyskotliwej i o wiele mądrzejszej od Angie, chociaż była jeszcze kościstym dzieciakiem i kuśtykała w pierwszych pantoflach na wysokich obcasach. Z wiekiem pewnie wyładnieje i będzie pociągająca. Problem w tym, że ona najwyraźniej była zafascynowana Brigiem. Jak Angie. Chase zacisnął zęby, bo bardzo go to zabolało. - ...gdzieś tutaj, w okolicy Portland? - spytała Mary Beth, mrugając. Dotarło do niego, że znowu ją zlekceważył. Spojrzała tam, gdzie on i zamarła, gdy rozpoznała Cassidy. - Słucham? - Pytałam, czy chcesz podjąć praktykę prawniczą gdzieś w okolicy. - To zależy. - Wyciągnął rękę i odebrał dwa drinki. - Od czego? - Chyba od propozycji. - Myślałam, że będziesz chciał tu zostać z powodu mamy. Coś w jej głosie przykuło jego uwagę. Ten sam świętoszkowaty ton, który słyszał od kobiet z kościoła, które próbowały pomóc, gdy jego brat Buddy niemal się utopił. Nagle czas przestał istnieć i Chase cofnął się myślami o kilkanaście lat. Przypomniało mu się, jak jechał na rowerze i zobaczył zdechłego kota przywiązanego do ich skrzynki na listy. Zwierzę miało wytrzeszczone oczy, a do smrodu zlatywały się muchy. Zebrało mu się na wymioty. Chyba z tysiąc razy zastanawiał się, czy sprawcą tego morderstwa nie był pobożny pastor albo któryś z jego naśladowców. - Mama potrafi się sama o siebie zatroszczyć. - Ściskało go w gardle. Nie miał zamiaru się bronić. Nie tutaj, nie teraz. - To dobrze. - Mary Beth uśmiechnęła się szczerze, ale Chase w dalszym ciągu czuł fałsz. - Mój ojciec się troszczy o wszystkich, niezależnie od tego czy są chrześcijanami, czy nie. - A mama nie jest? - Nie wiem. - Pociągnęła łyk drinka. - A jest? Pomyślał chwilę o swojej zwariowanej matce i o tym, że sam chciał ją wysłać do psychiatry. - Mama jest po prostu niekonwencjonalna. - Usłyszał, że jego głos jest ostry. Poczuł pot w dole kręgosłupa. Chociaż dorastał we wstydzie i poniżeniu z powodu ekscentrycznej matki, nie pozwoli jej nikomu krytykować. - Ale jest najuczciwszą i najporządniejszą istotą, jaką znam. Mary Beth uniosła brwi ze zdziwienia. - To dlaczego twój ojciec... - Urwała, zarumieniła się i pokiwała głową. - Nieważne, - Nie. O co chciałaś zapytać? - Nie dawał za wygraną, nie zauważając, że zmieniła się muzyka i że płyną dźwięki piosenki Eltona Johna. - O nic. - Dalej, powiedz. - Naprawdę, Chase, to tylko głupia myśl. Szczęka zadrżała mu w nerwowym tiku. - Co chciałaś wiedzieć o moim ojcu? Nerwowo oblizała wargi, spuściła wzrok, a potem podniosła głowę i spojrzała mu w oczy. Z jej oczu można było wyczytać ciekawość i coś jeszcze, coś mrocznego i poważnego. - Dlaczego twój ojciec odszedł? To pytanie dręczyło Chase’a przez całe życie. Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego? Nosił w sobie poczucie winy. Przez niego? Dlatego, że nie udało mu się uratować brata? - Nie wiem - przyznał. Poczuł się tak samo bezsilny jak wtedy, gdy miał pięć lat. - Ale to chyba miało jakiś związek z Buddym, moim młodszym bratem... - Tak, wiem... - Buddy się prawie utopił. I wtedy tata zniknął. Któregoś dnia po prostu wyszedł do pracy i nigdy nie wrócił. - Nie miałeś od niego żadnych wiadomości? Przecież jest twoim ojcem.
- Jeszcze nie wygrałeś! - wyszeptałam w odpowiedzi, starając się nie stracić nic światowej gadaniny, zawiązanej z gospodynią i jej siostrą. Interesy obu dam kręciły się wokoło życia królewskiego dworu - spraw, intryg i strojów. Plotki i intrygi stworzyłam bez wysiłku, a wygląd stroi należałoby sobie przypomnieć.
marmurowego, wyłożonego dywanami holu czy
NW (siedziba ta, podobnie jak sama jednostka, była
unitedfinances offer only today no credit check loans online instant approval trusted real lenders
